Zomaar op een zaterdagochtend
Ik werd vanochtend vroeg wakker want ik moest nog het een en ander doen. Boodschappen doen en zo. Ik waste me, poetste mijn tanden en kleedde me aan. Ik zat wat te rommelen met mijn schoenen en ik chirpte even met mijn vogeltjes mee want dat is dagelijkse ochtendgymnastiek. Even mij energetisch goed afschermen en ik kan de deur uit. Het is rustig en stil wat ik normaal ook gewend ben. Ik fietste rustig naar de winkel toe en het is opvallend stil. Geen verkeer op de weg. Iedereen slaapt nog denk ik.
Ik parkeer mijn fiets voor de winkel en doe 50 eurocent in het winkelwagentje en wil de winkel ingaan. Vreemd, de deuren gaan niet open. Ik kijk op en nog eens goed. De winkel is niet eens open, alles is donker. Ik snap er niets van. Ik kijk rond maar ik zie geen enkel mens. Ik zit te piekeren, het is toch zaterdag of niet ?? Het is toch geen zondag. Ik zit erg te twijfelen in mijn zelf. Nog eens goed denken, nee, het is zaterdag want gisteren had ik nog gewerkt. Nou, ben ik te vroeg of zo. Ik kijk nog eens op de winkeldeuren. Geen enkele mededeling of zo. Alles is doodstil. Nou goed. Ik zet het winkelwagentje terug en loop terug naar mijn fiets. Ik fiets weer de weg op en het is doodstil. Dan fiets ik maar naar de Albert Heijn aan de overkant. Die is ook dicht. Geen mens te zien. Nou, er zit niets anders op om terug te fietsen naar huis met een heel vreemd gevoel. Ik zet mijn fiets terug in de schuur en loop naar boven toe. Toch maar eens kijken op internet. Het is vreemd, er is niets bijgewerkt. Het is nog steeds oud nieuws van gisteravond. Facebook hetzelfde, er is nauwelijks iemand online. Ik kijk in de mail, maar geen enkele nieuwe. Ik kijk even naar de tijdstip en datum, tja, het is zaterdag. Ik wacht maar even af en ga dan later naar de in winkel i.p.v. vroeg. Zo gezegd zo gedaan. Om 11 uur hetzelfde liedje, geen mens op straat en niemand in de winkel. Alles is dicht en het is doodstil.
Ik pak mijn mobieltje en bel eerst mijn jongere broer op. Geen gehoor. Dan maar mijn zuster. Neemt ook niet op. Ik ga maar het rijtje langs, maar niemand neemt op. Hier klopt iets niet. Dan maar de 112 bellen. Geen enkel gehoor. Ik besluit dan maar richting centrum te fietsen want als er iemand moet zijn dan is het zeker in het centrum. Maar onderweg geen mens tegengekomen, zelfs geen auto. Ook het centrum is leeg en doodstil. Ik krijg nu wel een onwerkelijk gevoel. Wat is er in hemelsnaam gebeurt ? Heeft er een ramp plaatsgevonden ? Is iedereen ontvoert door aliens ? Is alle geevacueerd en hebben ze mij vergeten ? Zijn de Russen binnengevallen ? Ik ga maar terug naar huis. Het is de enige plek waar ik me veilig voel en wat vertrouwd is. Deur goed op slot en wachten maar. De dag gaat voorbij en het wordt donker. De verlichting gaat op straat automatisch aan en bijna overal is het donker. Alleen huizen met automatische schakelaars hebben licht, maar het zijn maar enkele. Het is ondertussen bedtijd en ik kijk maar wat op mijn mediaplayer. Internet staat al de hele dag stil, geen nieuwe postings, niets nieuws. Facebook en Twitter staan letterlijk stil. Later die avond val ik in slaap. Als ik in de ochtend vroeg wakker wordt, hoor ik gelukkig wat vogeltjes buiten fluiten. Er is nog leven en het is opvallend mooi weer. Even een ontbijtje en kijken op internet. De situatie is nog ongewijzigd. Ik besluit maar eens te gaan mediteren en contact te zoeken met mijn gidsen. Mogelijk dat die wat kunnen zeggen. Als ik hem in mijn gedachten oproep voel ik plotseling iemand op mijn schouders tikken. Ik schrik me te pletter. Wie ben jij ! roep ik uit. Ik ben je gids Asrum, dat weet je toch ? Hé ?, zeg ik. Maar wat doe jij hier ?? zeg ik verbaasd.
“Je riep me toch ?” antwoord hij. “Oh ja verrek, klopt, maar dat je zo in persoon aanwezig bent, ik schrik me te pletter. Wil je dat nooit meer zo doen, dat is slecht voor mijn hart”, sprak ik. Ik voelde mijn hart als een gek tekeer gaan en gelukkig wordt ik al rustiger. “Weet jij wat er nu aan de hand is ? Waar zijn alle mensen gebleven ??” vraag ik verbaasd. Mijn gids lacht en zegt heel rustig “Die zijn op gewoon aarde, hoezo ?”. “Ik ben helemaal alleen, ik zie niemand meer !” zeg ik verbaasd. “Oh zo, nou het zit zo, je zit in een overgangsdimensie” verklaart mijn gids. “Je bent nu op weg naar de 5e dimensie, en helaas zijn er nog niet zoveel mensen daar, daarom is het zo stil” zegt mijn gids. “Ok, maarre, hoe komt dat dan ?” zeg ik verbaasd.
“Niet iedereen is spiritueel zo sterk gegroeid als jij in de afgelopen tijd, dus je bent één van de weinige” legde mijn gids rustig uit. “Hmmm, is dat zo ? Maarre hier is het ook niet wat ik wil” zeg ik. “Geen internet, geen facebook, ik heb geen contact met mijn familie, geen vrienden”. “Ik mis mijn lievelingseten, ik kan geen boodschappen doen, ik kan geen nieuwe films en series meer zien, ik verveel me dood” zeg ik.
“Het is inderdaad even wennen hier, maar al gauw zul je merken dat er andere mogelijkheden zijn” zegt mijn gids. “Een aantal voorbeelden : als je eten wilt, denk aan eten en het staat kant en klaar voor neus”. “Wil je een nieuwe film of aflevering ? Denk dan, ik wil de nieuwe film zo en zo zien of die aflevering, en het staat op je mediaplayer” zegt mijn gids. “Dus denk wat je wil en het is er, gratis en voor niets”
“Ok, dat klinkt heel mooi, maar ik mis het gevoel dat ik er toch enige moeite voor moet doen, ik wil ook wat te doen hebben” zeg ik. Ik zie mijn gids fronsen. “Ik zie dat je er nog niet aan toe bent om hier te zijn ?” zegt mijn gids. “Als je het goed vind, zou ik graag daar nog over willen nadenken” zeg ik heel vertwijfeld. “Het is was inderdaad iets te snel voor je” zegt mijn gids. “Als je morgen wakker wordt, dan ben je weer terug in de 3e dimensie”.
“Er is wel een probleem, het is dan maandag en je hebt nog geen boodschappen gehaald, dus denk aan boodschappen om je kast te vullen” zegt mijn gids. “Tja, goed dat jij zo attent ben” zeg ik. Zo gezegd en gedaan. Ik heb nog even genoten van de stilte van de 5e dimensie en even geprobeerd wat mijn gidsen zei.
Een heerlijke shoarma schotel voor mijn neus getoverd. Wat mooie nieuwe films gezien en toen viel ik in slaap. De wekker ging om 6 uur in de ochtend. Balen zeg, ik moet vroeg op om te gaan werken. Het is weer haasten, maar ik ben even blij dat ik weer terug ben ….. Ik weet in ieder geval wat me staat te wachten als ik naar de 5e dimensie ga ……