Poes Druppel
Het is nu zondag, mijn laatste vakantiedag en morgen weer aan het werk. Ik ben nog bezig geweest met mijn eigen spirituele oefeningen en waarnemingen na een tijdje doorslapen terwijl ik al heel vroeg wakker was geweest. Toen het begon te regenen vanochtend met wat onweer in de lucht ben ik nog een powernapje aan het pakken maar het duurde wel een aantal uurtjes en het was inmiddels 12:30 uur dus tijd om wakker te worden. Ik heb mijn dagelijkse bescherming weer aangezet en kan weer een aantal uren tegenaan.
Even nog de kleine handwas gedaan en centrifugeert. Vier bolletjes brood gegeten met vier verschillende soorten beleg en straks macaroni maken. Even gestofzuigert en een aantal broeken gestreken. Heb ik mij de zondag weer even nuttig gemaakt. Nu de computers aangezet en terwijl de ander computer mij door het vierde seizoen van Star Trek Voyager heen helpt ben ik nu bezig met mijn blog.
Ik ben nu bijna twee jaar het baasje van mijn poes Druppel. Ik heb eigenlijk nooit wat met katten gehad en in mijn ouderlijk huis altijd met honden te maken gehad, eigenlijk al vanaf mijn kleuterjaren totdat ik het ouderlijk huis verliet. Katten waren altijd een mysterie voor mij geweest. Hoewel veel mensen een kat hebben was ik daar niet in thuis. Twee jaar geleden kreeg ik nieuw vriendinnetje die mij aanspoorde om een kat in huis te nemen. Ik was daar op tegen want ik had er niets mee. Uiteindelijk wel een adoptie-poes via haar in huis genomen die niet geaccepteerd werd wegens haar fijne baby-haartjes. Na een jaartje is Druppel mijn oogappeltje geworden. Overal waar ik bezig ben in huis zoekt ze mijn gezelschap op en houd ze me op afstand in de gaten. Ze is heel trouw in haar gewoontjes en tot mijn verbazing leert ze makkelijk dingen net zoals honden. Ze is niet echt speels maar wil wel eventjes spelen en dan is de lol er vrij snel weer van af. Zit ik achter de computer dan komt ze vlakbij mij bij mijn stoel op de grond liggen. Zit ik tv te kijken dan zit ze in de huiskamer op de bank, een dutje te doen of houd me in de gaten.
Ze moet niets van de stofzuiger hebben als ik begon te stofzuigen. In eerste instantie holde ze naar een verlaten hoekje of als de deur openstond ging ze het balkon op totdat ik klaar was. Dit duurtje een tijdje totdat ze alle moed bij elkaar verzamelde en de volgende keer de stofzuiger zat op te wachten. Ze zat te blazen en haalde een aantal keren uit met haar pootje om duidelijk te maken dat ze nu niet aan de kant ging. Uiteindelijk ging dit over en nu blijft ze rustig op afstand toekijken.
Als ik droptoffees zit te snoepen maak ik van de snoep papiertjes een propje en gooi het naar haar toe. Ze hoort het gekrispel van het snoeppapiertje en zit dan aandachtig te wachten totdat ik het gooi. Ze vangt het vaak in de lucht op als een echte keeper. Ze hoort precies aan het gekrispel wat het is.
Elke ochtend heeft ze vaak hetzelfde ritueel. Soms wil ze eerst het balkon op om na een kwartiertje naar binnen te gaan. Als het echt vies weer is, dan is vrij snel binnen. Dan volgt de weg naar de badkamer. Ze moest eigenlijk niets hebben van borstelen omdat ze nogal veel haar uitval heeft. Ik heb een gewone dames kam geprobeerd die ik bij de Action heb gekocht. Zo’n complete kammenset met zo’n dames kam met een metalen staaf als handvat.
Ze vond deze wel prima en raakte aan geknocht. Elke ochtend moet ik haar volledig kammen en de jongedame geniet ervan. Er gaat soms de nodige plukken haar van af maar het haar ook om de aandacht en het fijne gevoel. Als ik haar zit te kammen zit ze te snorren en kopjes te geven aan de emmers en manden in de badkamer. Ze vind het verleidelijk om het midden van de dag of in de avond nogmaals te vragen om het te doen, maar daar trap ik niet in.
Daarna volgt de ritueel om te eten en/of drinken en vul haar etensbakje bij met brokjes en krijgt ze vers water. Ze moet het daarmee de rest van de dag mee doen. Ze lust alleen maar brokjes en met eten is ze dus heel makkelijk. Ik heb haar van alles voorgezet maar ze wilt het niet en lust het niet. Als ik naar mijn werk ga krijgt ze de laatste knuffel en dan gaat ze overdag veel slapen. En als ik thuis kom staat ze al op en lekker uit te rekken en te gapen. Zo zit een beetje haar leven in elkaar. Ik hoor haar niet klagen en ze is tevreden met mij als baasje en voelt zich op haar gemak.
Ze laat me niet in de steek en houd onvoorwaardelijk van me en ze is erg trouw. Ze is een lief maatje en ze is er altijd voor me.
Ik heb voor haar 3 gekleurde tennisballen gekocht en was benieuwd hoe zij daarop zou reageren. Nou, ik heb het geweten. Ze werd helemaal dol. Omdat de bal te groot is om in haar bek te doen begint ze als een dolle om de bal heen te springen en begint ze te liggen en in de loer-houding af te wachten wat er nu gaat gebeuren.
Een hond gaat achter de bal aan rennen, zij dus niet. Als de bal eraan komt springt ze erom heen en zoekt dan snel een plek op om te gaan loeren. Vaak op de bank zodat ze van boven goed zicht heeft. Heel soms gaat ze met haar pootje proberen om de bal te raken, maar daarin is ze nog niet zo goed in.