De boeken van God
Een rustig zondagmiddag en tijdens het huishouden was ik al weer in gedachten bezig met een leuk verhaal wat ik wilde delen. Mijn poes Druppel geniet ook van de zondag en loopt telkens het balkon op en weer terug naar binnen totdat ze moe is en een lekker dutje gaat doen op de bank.
Even de nieuwe Word-versie opstarten die ik al een tijdje op de computer hebt staan maar nog niet echt in gewerkt hebt. Het is grafisch zeker mooi gemaakt en het is heerlijk gladjes om daarmee aan de slag te gaan.
Het is jaar 2030. Een kleine sprong in de toekomst waarbij de ruimtevaart een grote vlucht heeft genomen met nieuwe motoren met de hoogste technische hoogstandjes en waarbij men nu de uitersten van de kosmos kan verkennen. Tijdens een observatie van de vermoedelijke kern van de kosmos ontdekt men in het duistere vlak een zeer helder lichtpuntje die men niet kan verklaren. In die donkere ruimte blijkt de natuurkundige wetten toch anders te werken dan men had verwacht en er wordt besloten een ruimteschip dit kant op te sturen. De vlucht duurt jaren ondanks de nieuwe technieken en de astronauten besluiten tijdens de vlucht zich bezig te houden met onderzoeken en observaties.
Na een aantal jaren komen ze aan bij het donkere stuk van de kosmos waar slechts een heldere lichtpunt zichtbaar is en naarmate men steeds dichterbij komt wordt het alleen maar groter en nog groter en blijkt het een gigantische licht schouwspel te zijn van een soort beschaving, alleen in een vorm die men nog niet eerder heeft waargenomen.
Alles zweeft daar in harmonie door de lucht en het is zeer heldere felle lichtspel en het voelt zo zuiver en in harmonie dat de astronauten besluiten om er naar toe te gaan. Ze landen met een ruimteveer op een soort strand en stappen uit. Tot hun verbazing zijn ze omsingeld door een enorme groep gewapende lichtwezens die er plotseling zijn.
Ze horen een stem klinken “Wie zijn jullie en wat doen jullie hier ?”
De astronauten verklaren dat ze van de aarde komen en op onderzoek zijn en in vrede komen. De vijandigheid maakt plaats voor een harmonieuze sfeer en stemming en de lichtwezens heten de astronauten welkom en leiden hun naar hun leider waardoor ze nog dieper in de grote lichtstad terechtkomen. Via een soort teleportatiestraal komen ze aan bij een gigantische kasteel met mooie lichttorens en compleet met wachters en vele lichtwezens die een soort harmonieuze muziek maken, maar op zo’n manier dat deze als een soort achtergrond muziek klinkt en alles vervuld met liefde en harmonie en iedereen in vervoering brengt.
Door de poort komen ze in een gigantische troonzaal terecht en aan het einde zit een grote oude man die enorm veel licht uit straalt. Op het moment dat ze hem aankijken voelen ze zijn aanwezigheid, zijn macht, maar ook een gevoel van dat ze niet bang hoeven te zijn. De impact is enorm maar ook weer niet.
“Zo, eindelijk hebben jullie mij gevonden”, zegt de grote oude man. Verbaasd vragen de astronauten wie hij is en waar ze zijn. “Jullie zijn in dat wat jullie de hemel noemen en ik ben God”, zegt de grote oude man. Intuitief voelen de astronauten dat hij de waarheid spreekt. Nog helemaal overdonderd van hun ervaringen moeten ze toch even beseffen wat ze nu meemaken en zijn ze ter perplexed om te reageren. Zoveel impact heeft alles op hun.
Maar uiteindelijk weten ze weer tot hun zelf te komen en komen ze tot een aardig gesprek met God zelf.
De astronauten vragen aan God hoe verder te gaan met alles. “Het is de bedoeling dat jullie aan de mensheid laten weten dat ik besta en ook jullie nog steeds gade sla”, zegt God. “Maar hoe we doen dat ” ? “Het probleem bestaat al miljoenen jaren en ik heb nog steeds geen definitieve oplossing gevonden om iedereen op aarde te overtuigen dat ik er voor jullie ben”.
De astronauten besluiten hun camera’s er bij te halen en alles op beeld vast te leggen. Echter door zoveel licht worden zowel de foto’s als de filmopnames overbelicht en loopt het tot niets uit. Uiteindelijk besluit God maar dat ze maar iets van hem moeten meenemen en dat het misschien kan helpen. Vanuit een kast haalt hij een grote boek onder een laag stof vandaan met de titel “Het boek van de onvoorwaardelijke liefde”.
“Ik heb hem al miljoenen keren al gelezen en ken het al uit mijn hoofd en het is ook al uitgeleend aan diverse afstammelingen van mijn kant en het is hier een bestseller en iedereen kent het boek hier”. “Misschien dat het ook aan slaat op aarde”. “Heel lang geleden heb ik het boek geschreven om iedereen bij de les te houden en heb ik elke lichtwezen overhoord”.
De astronauten openen het boek en bekijken het door. De eerste hoofdstukken waren niet te lezen en waren geschreven in onbekende buitenaardse talen. “Hoofdstuk 325 is voor de aarde, het boek is namelijk universeel en geldt voor de gehele kosmos”.
Tot hun verbazing gaat het boek over heel doodnormale zaken, in ieder geval zaken die ze al lang weten. Dat je geen mensen mag pesten, eerlijk moet zijn, iedereen moet accepteren hoe die is, iedereen mag helpen, mensen lief mag hebben, dat je fouten mag maken, etc.
Ze hebben bedenkingen over de inhoud van het boek en meer over het feit van of iedereen wel wat hier mee doet . “Nou”, zegt God, “Vertel hun nu maar dat het van mij afkomt, misschien dat de mensen dan pas gaan beseffen wat liefde is”. “Er is veel over alles geschreven, maar het wordt tijd dat jullie er wat mee gaan doen”.
Met die boodschap vertrokken de astronauten terug naar de aarde en jaren later toen ze weer op aarde terechtkwamen werd op die manier de boodschap van God de wereld in gestuurd. Nadat wetenschappers de authenticiteit van het boek bevestigen en dat het miljoenen jaren oud was kon men er niet meer omheen dat het boek, het boek van God was. Het boek omzeilde alle natuurkundige wetten. Het boek was enorm en groot maar woog niets. Het zweefde letterlijk in de lucht. Verder was het boek lichtgevend en bij het lezen van het boek leek het alsof de boodschappen rechtstreeks in je bewustzijn werden geprent. Het boek kon niet verfilmd of vastgelegd worden op beeld zodat mensen gedwongen waren om het persoonlijk te bewonderen en zo kwamen heel veel mensen het boek bezoeken en bekijken en werd er in de wereld erover gesproken over het bijzondere boek met de bijzondere boodschap.
Dit bracht een bijzondere omwenteling in de wereld teweeg waar de mensheid weer tot hun zelf werden gebracht en er kwam meer harmonie tot stand en men werd weer bewust van de kosmische boodschap die we allemaal bij ons dragen en nu weer naar boven kwam.
Vlucht 83 gaat de geschiedenis in als de Ruimtevlucht naar God en er zijn plannen op stapel om nog meer boeken te gaan halen indien mogelijk.
De boodschap van dit verhaal is eigenlijk, vind de waarheid en fundamentele zaken van het leven in jezelf en als je er zelf niet uit komt of niet weet, sta open voor de enorme wereld om ons heen, de kosmos, waar alle kennis en waarheid aanwezig is. Besef ook dat je niets fout kan doen en alles bedoeld is om te leren. Van fouten leer je. Accepteer hoe mensen zijn en laat ze gaan als het niet bij je past. Laat je leiden door je eigen innerlijkheid en niet door emoties, maar door gevoel en inzichten en vooral liefde. Liefde opent je hart en geeft inzichten, begrip en ruimte. Besef dat iedereen in een proces zit die bij zijn groei hoort en past, maar iedereen is op een weg bezig die bedoeld is voor hem. Respecteer het ook al vind je het niet passen of horen, het hoort bij die ander. We leren allemaal waar ze horen te zijn en dat is allemaal al vastgelegd in de boeken van God.